Κάθε φορά που με ρωτάς πού μένω δεν έχω τί να σου απαντήσω. Μέτρα τέσσερα βήματα και λίγο πριν πιάσεις τα κάγκελα δες πού φτάνει το πέμπτο.
Αγάπησα τα υπόγεια γιατί τα μπαλκόνια σου δίνουν την επιλογή να πηδήξεις κι εγώ ήθελα μονο να δω τί έχει πιο κάτω. Αν με ρωτάς τί ειναι ευτυχία θα σου πω να μην έχεις τίποτα δικό σου και να μη σε νοιάζει, όπως η ανηψιά μου παρατάει το ποδήλατό της κάπου στη πλατεία κι όταν της λένε να πάει να το φέρει, γιατί θα της το πάρουν, απαντά “Μετά. Τώρα μαζεύω με το Νίκο κουκουνάρια”.
Αν με ρωτήσεις τί είναι δικαιοσύνη θα σου πω να διαβάσεις την απολογία του Μιχαηλίδη, που του φτάνει μια σφαίρα στο κεφάλι.
Μου αφήνεις μικρά ραβασάκια κάτω απο τη πόρτα που όλο την ίδια φράση έχουν “Κι ο έρωτας ; Κι ο έρωτας ; ” . Ο έρωτας είναι η απόσταση ενός γαλαξία απο τον άλλον, όση κι ο χρόνος που ξόδεψα για να φτάσω απο τον αφαλό μέχρι τη κλειτορίδα της, μαθαίνοντας τί γεύση εχει η πρώτη βροχή του φθινοπώρου.
Αν με ρωτάς πού θα βρεις τη ποίηση βάλε το αυτί σου πάνω στις ράγες του ηλεκτρικού κι όταν φτάσει το τρένο μη τραβήξεις το κεφάλι. Τότε καταλαβαίνεις πως δεν χρειάζεται καμια προσοχή μεταξύ κενού και αποβάθρας.
Αν με ρωτάς ποιούς φίλους να κρατήσεις θα σου πω τους άθεους που πίστεψαν σ εσένα κι αν θες να μάθεις την αγάπη κοίτα τα μάτια της μάνας σου πριν να σε ξεχάσει.
Αν με ρωτάς ποιόν δρόμο να πάρεις…Γαμα το, δεν έχει σημασία, γιατί μια μέρα ξημέρωσε Κυριακή, εγώ την είχα για Ψυχοσάββατο και το πιο ομορφο πραγμα που ακουσα ήταν του Γιάννη που μού’ γραφε “Μια αγκαλιά. Μια αγκαλιά που ν αγκαλιάζει” κι αν με ρωτάς τί είναι η ζωή, τη μπερδευω πολλες φορές με κάποιο κορίτσι που στο τέλος ποτέ δεν θυμάμαι κι όχι δεν εχω πιει απόψε, ούτε κονιάκ ούτε τσιγαριλίκια, ούτε καν μουσική δεν έχω, μόνο τέσσερα κεριά κι αν τέλος με ρωτήσεις τί είναι ο άνθρωπος…Χα!
Τράβα απλώς το καζανάκι.
The one million dollar question
«ΖωήΝοΒία»
στην ουρά στο ΑΤΜ πρωτοσυναντηθήκαμε,
ποιος θα το κάψει πρώτος στριμωχτήκαμε,
στους καπνούς, στα χημικά, μετά χαθήκαμε
βρεθήκαμε ξανά μπροστά σε μια βιτρίνα,
πριν την σπάσουμε, με ρώτησες αν μένω στην Αθήνα,
έκλαψα να ξες όταν χωρίσαμε,
δακρυγόνα οι κουφάλες με γεμίσανε
ρώτησα παντού για σένα,
κοίταζα πίσω από μάσκες απελπισμένα,
τσέπωσα μερικές για σένα έρωτα αλήτη,
σύντροφοι με πέρασαν για ασφαλίτη
σε είδα στην τελευταία την πορεία,
να κοιτάζεσαι το ίδιο ερωτικά, με μια Ζηνοβία,
έσπασα ότι έλαχε μπροστά μου,
ώσπου μπάτσος με μάζεψε στην «αγκαλιά» του
χειροπέδες στον έρωτα μου βάλανε,
στη ΓΑΔΑ με σπασμένο το κεφάλι με πετάξανε,
μπρος στους δικαστές απολογούμαι,
πως εξουσίες και το σύστημα εκδικούμαι
όλα για τον έρωτα να ξέρεις γίνονται,
και ας το ονομάζουνε επανάσταση,
άλλοι το λένε ουτοπία,
και άλλοι Αναρχία
μα στο ξανά λέω, μια είναι η ουσία,
Εσύ, Εγώ και η άτιμη η «ΖωήΝοΒία»
«Ιπτάμενη Μάγισσα»
Αυτοπαρουσιαστικό κείμενο
Κάθε εποχή (χρονικά) διακατέχεται από μια “κυρίαρχη ” ιδέα που οι άνθρωποι πολλές φορές την υιοθετούσαν. Όλες αυτές οι “κυρίαρχες” ιδέες όμως (κοινωνικά- πολιτικά- οικονομικά) είχαν και ένα τέλος ή μια διαφορετική τελική εξέλιξη, εκτός από μια. Η μόνη Ιδέα που δεν θα αλλάξει, γιατί η ίδια έχει πολλές μορφές έκφρασης, είναι η Ιδέα της Αναρχίας που δεν θέλει να μετατρέψει ανθρώπους σε απολιθωμένους πυλώνες ενός δεδομένου συστήματος, θέλει όμως να δείξει τον δρόμο προς την ελευθερία- την ελεύθερη έκφραση, όπου οι επιλογές κατεύθυνσης προς σε αυτήν είναι πολλές. Η Ιδέα- Αναρχία είναι η απόρριψη κάθε συμπαγούς δόγματος, κάθε συστημικής θεώρησης, είναι η στάση ζωής προς την ελευθερία
ΙΔΕΑ η ιδέα της αναρχίας δεν είναι απλά μια πολιτική θεωρία.
Είναι τρόπος ζωής ,σκέψης, κουλτούρα. Ο αναρχικός δημιουργεί και ζει με γνώμονα τις ιδέες του παντού. Στο κοινωνικό πεδίο ,στις σχέσεις του (κοινωνικές ερωτικές κτλ.) βάζει μπροστά τον άνθρωπο ,την ζωή την γη και την ελευθέρια όλων..
Δεν είναι μια ζωή χωρίς κανόνες αλλά χωρίς ηγέτες αυθεντίες και ειδικούς. Ζει και δημιουργεί μέσα στην κοινωνία, με αυτήν ή χωρίς αυτή ,αλλά πάντα μέσα σε αυτήν και μερικές φορές γι΄αυτην. Παλεύουμε για μια ζωή που αξίζει να βιωθεί ,μια ζωή που θα έχει κάτι να πει να αφήσει πίσω της μια παρακαταθήκη. Μια κληρονομιά με πανανθρώπινες αξίες ελευθέριας αξιοπρέπειας και αγώνα για ένα καλύτερο κόσμο για όλους και όλες.
Προστατεύουμε την φύση και τα ζώα ως αναπόσπαστο κομμάτι της ιδίας μας της ύπαρξης. Ενάντια στο κεφάλαιο, στο πλούτο του αίματος των πολλών για τα κέρδη των λίγων. Ενάντια στην φτώχεια και την εξαθλίωση που βουλιάζει την ανθρωπότητα. Σε αυτές της συνθήκες οι ιδέες της αναρχίας είναι βασικό όπλο για να αντιμετωπίσουμε τον κοινό εχθρό. Τον κάθε ολοκληρωτισμό, τον φόβο, τον ρατσισμό ,εν κατακλείδι την εξουσία. Για να το πραγματώσουμε χρειαζόμαστε οργάνωση, συλλογικοποίηση αλλά και ατομική δράση .
Κάθε ένας και κάθε μία από μας οφείλει να βγει μπροστά με ότι μέσο διαθέτει και να φωνάξει, να ουρλιάξει μέχρι να νικήσει. Με μια πέτρα στο χέρι και τις λέξεις στο στόμα, να μην σταματήσουμε ούτε στιγμή.
Είμαστε Αναρχικοί και μιλάμε για την Ιδέα- Αναρχία χωρίς κανένα επιθετικό προσδιορισμό, χρησιμοποιώντας μόνο την φωνή της πολυμορφίας, της πολιτασικοτητας, της ελεύθερης έκφρασης και σε αυτόν τον αγώνα χωράμε όλοι , σε αυτόν τον αγώνα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε όλα τα μέσα.
Για μας στην ΙΔΕΑ όπλα είναι τα κείμενα ,οι λέξεις, οι εικόνες, τα ποιήματα, οι ιστορίες. Τα βήματα μας στους δρόμους, ο θόρυβος των σπασμένων ειδώλων του σάπιου αυτού κόσμου.
Και εδώ, στην Ιδέα αυτό είναι ο στόχος, να μην μένουν οι ιδέες- σκέψεις- επιθυμίες κλπ κλεισμένες σε συρτάρια- ντοσιέ κλπ αλλά να βγουν έξω, να “μιλήσουν “. Η Ιδέα- Αναρχία δεν θα περιμένει μια απόμακρη επανάσταση αλλά θα προσπαθήσει να αλλάξει εκ νέου η καθημερινή ζωή εδώ και τώρα, να μετασχηματίσει την αντίληψη για τον κόσμο και να αλλάξει την δομή μιας πεθαμένης και ανούσιας καθημερινότητας Θα προσπαθήσει με την συμβολή όλων, να δημιουργήσει τις καταστάσεις που αναστατώνουν το κατεστημένο.
Μπορούμε να το αλλάξουμε όλοι/ες μαζί ,αρκεί να το πιστέψουμε. Να απλώσουμε την αναρχία σε κάθε γωνιά σε κάθε σπίτι σε κάθε γειτονιά σε όλους τους δρόμους των πόλεων, να γκρεμίσουμε ,να χτίσουμε…..
Υποστηρίζουμε τις παράτολμες ενέργειες και τη δολιοφθορά ως τρόπο εναντίωσης στην κατασκευασμένη συστημική έκφραση των θεαμάτων και προϊόντων. Η άρνηση για το δόγμα- νόρμα- φόρμα που μας “πουλάνε ” είναι τα πρώτα σημάδια δημιουργικότητας προς την ελεύθερη έκφραση και την απελευθέρωση. Ιδέα- Αναρχία είναι όλες οι μορφές έκφρασης που επιτρέπουν στα άτομα να δημιουργήσουν τις καταστάσεις των ζωών τους και να απελευθερώσουν τις δυνατότητές τους.
Ιδέα- Αναρχία
Δημιουργούμε την πλατφόρμα αυτή, την Ιδέα-Αναρχία για να δίνεται η δυνατότητα σε ολες/ους τις/τους συντρόφισσες/ ους να εκφράζονται ελεύθερα, χωρίς καμία παρεμβατική διάθεση. Η Ιδέα- Αναρχία είναι η διάδοση του αναρχικού λόγου σε κάθε μορφή, είναι η δημιουργία των ρωγμών του κατεστημένου, είναι η επίθεση, είναι η έμπνευση και η έκφραση της Ουτοπίας, είναι η μόνη λέξη που μπορεί να πάει το “όνειρο ” ένα βήμα πιο πέρα.
Μπορούμε να κάνουμε το Όνειρο πραγματικότητα
Μπορούμε να κάνουμε τις Ιδέες μας Ιδέα – Αναρχία